อำเภอเมืองยโสธร
เขตการปกครอง
อำเภอเมืองยโสธร แบ่งพื้นที่การปกครองเป็น ๑๘ ตำบล ๑๙๐ หมู่บ้าน ได้แก่
| ๑. ในเมือง | (Nai Mueang) | หมู่บ้าน |
| ๒. น้ำคำใหญ่ | (Nam Kham Yai) | หมู่บ้าน |
| ๓. ตาดทอง | (Tat Thong) | หมู่บ้าน |
| ๔. สำราญ | (Samran) | หมู่บ้าน |
| ๕. ค้อเหนือ | (Kho Nuea) | หมู่บ้าน |
| ๖. ดู่ทุ่ง | (Du Thung) | หมู่บ้าน |
| ๗. เดิด | (Doet) | หมู่บ้าน |
| ๘. ขั้นไดใหญ่ | (Khandai Yai) | หมู่บ้าน |
| ๙. ทุ่งแต้ | (Thung Tae) | หมู่บ้าน |
| ๑๐. สิงห์ | (Sing) | หมู่บ้าน |
| ๑๑. นาสะไมย์ | (Na Samai) | หมู่บ้าน |
| ๑๒. เขื่องคำ | (Khueang Kham) | หมู่บ้าน |
| ๑๓. หนองหิน | (Nong Hin) | หมู่บ้าน |
| ๑๔. หนองคู | (Nong Khu) | หมู่บ้าน |
| ๑๕. ขุมเงิน | (Khum Ngoen) | หมู่บ้าน |
| ๑๖. ทุ่งนางโอก | (Thung Nang Ok) | หมู่บ้าน |
| ๑๗. หนองเรือ | (Nong Ruea) | หมู่บ้าน |
| ๑๘. หนองเป็ด | (Nong Pet) | หมู่บ้าน |
จังหวัดยโสธร แบ่งเขตการปกครอง ออกเป็น ๙ อำเภอ ได้แก่
| อำเภอเมืองยโสธร | อำเภอเลิงนกทา | อำเภอไทยเจริญ | อำเภอกุดชุม | อำเภอทรายมูล |
| อำเภอป่าติ้ว | อำเภอคำเขื่อนแก้ว | อำเภอมหาชนะชัย | อำเภอค้อวัง |
ที่ตั้งและอาณาเขต
อำเภอเมืองยโสธร ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของจังหวัด มีเนื้อที่ประมาณ ๕๗๘.๒๐ ตารางกิโลเมตร หรือ ๓๖๑,๓๗๘.๕ ไร่ โดยมีอาณาเขตเขตติดต่อ ดังนี้
| ทิศเหนือ | ติดต่อกับอำเภอเสลภูมิ (จังหวัดร้อยเอ็ด) อำเภอทรายมูล และอำเภอกุดชุม (จังหวัดยโสธร) |
| ทิศตะวันออก | ติดต่อกับอำเภอป่าติ้ว (จังหวัดยโสธร) |
| ทิศใต้ | ติดต่อกับอำเภอคำเขื่อนแก้ว และอำเภอพนมไพร (จังหวัดร้อยเอ็ด) |
| ทิศตะวันตก | ติดต่อกับอำเภอเสลภูมิ (จังหวัดร้อยเอ็ด) |
ประวัติความเป็นมา
พงศาวดารเมืองยโสธรจารึกว่า พ.ศ. ๒๓๑๔ พระวรราชปิตา เจ้าผู้ครองนครเขื่อนขันธ์กาบแก้วบัวบาน (หนองบัวลุ่มภู) พระโอรสของเจ้าอุปราชนอง ปฐมราชวงศ์แสนทิพย์นาบัว ทรงมีรับสั่งให้ท้าวคำสู ท้าวคำขุย ท้าวคำสิงห์ พร้อมญาติ ลงมาหาทำเลที่ตั้งบ้านเมืองบริเวณดงผีสิงห์ และตั้งบ้านเมืองขึ้นนามว่า บ้านสิงห์ท่าบ้านสิงห์โคก
พ.ศ. ๒๓๑๕ พระวรราชภักดี ท้าวฝ่ายหน้า ท้าวคำผง ท้าวทิดพรหม และท้าวก่ำ ได้หนีราชภัยสงครามลงมาหวังจะไปอาศัยอยู่กับเจ้าผู้ครองนครจำปาศักดิ์ แต่ก็ได้พาไพร่พลแวะพักอยู่ที่บ้านสิงห์ท่าบ้านสิงห์โคกด้วยเช่นกัน
พ.ศ. ๒๓๕๗ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยทรงยกฐานะบ้านสิงห์ท่าขึ้นเป็น “เมืองยศสุนทร” ขึ้นตรงต่อกรุงเทพมหานคร ให้ราชวงศ์สิงห์เป็นเจ้าผู้ครองเมืองในราชทินนามที่พระสุนทรราชวงศา
พ.ศ. ๒๔๔๓ ได้รวมเข้าอยู่ในบริเวณอุบลราชธานี แล้วแบ่งเป็น ๒ อำเภอ เรียกอำเภออุทัยยะโสธร และ อำเภอปจิมยะโสธร ปี พ.ศ. ๒๔๕๐ เมืองยโสธรถูกยุบลงเพื่อรวมกับจังหวัดอุบลราชธานี
พ.ศ. ๒๔๕๓ ทางการได้ย้ายอำเภออุทัยยะโสธรไปตั้งที่ตำบลลุมพุก และภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็นอำเภอคำเขื่อนแก้ว ส่วนอำเภอปจิมยะโสธรซึ่งตั้งอำเภออยู่ในเมืองต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น อำเภอยะโสธร ในพ.ศ. ๒๔๕๖
พ.ศ. ๒๕๑๕ ได้มีการจัดตั้งจังหวัดยโสธรโดยประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่ ๗๐ ลงวันที่ ๖ กุมภาพันธ์ โดยแยกอำเภอยโสธร อำเภอคำเขื่อนแก้ว อำเภอมหาชนะชัย อำเภอป่าติ้ว อำเภอเลิงนกทา และอำเภอกุดชุมออกจากจังหวัดอุบลราชธานี เพื่อรวมกันเป็นจังหวัดยโสธรตั้งแต่วันที่ ๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๑๕
คำขวัญ
เมืองบั้งไฟโก้ แตงโมหวาน
หมอนขวานผ้าขิด แหลงผลิตข้าวหอมมะลิ
แหล่งข้อมูล
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. อำเภอเมืองยโสธร. สืบค้นเมื่อ วันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๖๖, จาก: https://kku.world/g64lq
สถานที่ท่องเที่ยว
|
|
|
